Project in de kijker: Kleine-Brogel

Sinds wanneer zijn jullie hier actief?
Kevin: “We zijn hier in Kleine-Brogel gestart in juni. Maar we zorgden eerst voor een volledige renovatie. De keuken was serieus verouderd, en er was nog een klassiek lijnbuffet. Nu hebben we alles aangepast naar het concept van freeflow. Dat is zelfbediening aan aparte eilanden. Denk maar aan de dagschotel, pasta of warme groenten en zetmelen, een saladbar, aparte soepen,… Op die manier kan iedereen zich veel vlotter bedienen.”

Zo’n grondige renovatie in een operationele kazerne, viel dat een beetje mee?
Kevin: “Het was een pittige periode. De mess (militaire kantine) kreeg ook nog eens een volledige make-over. Om dat op te vangen, werd een gedeelte van de sporthal gebruikt als eetruimte. Daar kookten we in een tijdelijke containerkeuken. Dat vergde wel wat organisatie, want het was redelijk krap in die kleine keuken. Maar alles bij elkaar hebben we daar maar anderhalve maand gezeten. Eind juli zijn we al geopend.”

En hoe reageerden de militairen zelf op hun nieuwe cateraar?
Kevin: “We waren werkelijk overdonderd door het succes. De maaltijden en broodjes overstegen de prognose ver: we schatten het aantal op zo’n 60 maaltijden en 30 broodjes per dag. Maar op week drie zaten we al aan 150 broodjes en 80 maaltijden! In die kleine ruimte hebben we dus serieus moeten schakelen. Het team daar heeft écht gas moeten geven. Maar het was wel meteen een mooi compliment. Nu we gesetteld zijn, zitten we op een gemiddelde van 170 à 200 broodjes per dag en zo’n 150 maaltijden.”

Als we hier rondkijken, is het het militaire gevoel eigenlijk veraf.
Kevin: “Klopt. We horen continu: ‘Wauw, wat is dat? Dát is niet meer zoals het vroeger was!’ En dat was ook de bedoeling. We wilden een tijdloos, strak interieur creëren en kozen daarom voor de combinatie van donkergroen en wit. Dat zorgt visueel voor veel ruimte. Het interieur is het eerste wat de mensen van ons zien. Het is ons visitekaartje.”

Umami in the house! De militairen zullen het geweten hebben. Hoe zijn jullie hier eigenlijk terechtgekomen?
Kevin: “Vroeger deed Defensie alle klusjes en catering zelf, dat behoorde tot de militaire plichten. Intussen worden al die dingen geoutsourced. Voor deze kazerne en die van Amay werken we onder ELU.”

ELU? Wat is dat?
Kevin: “Dat is een nieuw partnerschap tussen Equans, Laurenty en Umami. Equans zorgt voor de technische ondersteuning, het onderhoud en de klusjes. Laurenty verzorgt de schoonmaak en het groenonderhoud. En wij doen dus de catering. Samen ontzorgen we Defensie volledig in hun facilitaire diensten. We werkten al vaker samen, en nu hebben we de krachten gebundeld onder één coöperatie: ELU. De naam bekt ook nog eens lekker.” (lacht)

Jullie zijn ook opgestart in Amay. Hoe verliep dat?
Kevin: “Die opstart verliep ook heel vlot. Daar hadden we het voordeel dat de gebouwen iets groter waren, en we dus meer ruimte ter beschikking hadden voor de verbouwing. Dat waren 3 rechte blokken, dus we konden makkelijker verhuizen. Al was het ook pittig om alles klaar te krijgen voor de opstart van 1 juli. Amay is een iets kleinere basis, hier zitten we rond de 110 à 120 eters, met broodjes erbij zo’n 200.”

Merk je veel verschillen in eetgewoonten tussen de Vlaamse en Waalse militairen?
Kevin: “Ja, en dat is eigenlijk heel gek. De worstenbroodjes zijn bij ons razend populair, maar in Amay slaan ze totaal niet aan. Daar worden dan weer een pak meer panini’s gegeten dan in de andere kazernes. De accenten liggen overal anders.”

Wat vind je zelf het leukste aan je job?
Kevin: “Ik hou enorm van afwisseling en van het werken onder tijdsdruk. Dat geeft vaart aan mijn job. Elke dag is anders. Maar hier heb je ook veel sociaal contact. Defensie is een zeer dankbare klant. Als het goed is, zeggen ze het ook. Het is een heel fijne samenwerking. En de setting is natuurlijk best bijzonder.”

Vooral hier op Kleine- Brogel waan je je een beetje in Top Gun, toch?
Kevin: “Ja, deze basis blijft speciaal. Vorige week stond ik even te bellen op de parking, en plots vloog er zo’n F16 over. Dan komt het kleine jongetje in mij terug naar boven. Dat is ongelooflijk om te zien!”

Sluiten